1) W umowie zapisane jest, ze tygodniowa norma pracy to: "do 48h" w okresie rozliczeniowym 3 miesiące. Nie wiem czy dobrze to rozumuje ale według mnie na 3/4 etatu powinno być 36h tygodniowo. 2) Wynagrodzenie zapisane jest tak: "975,00 PLN/m-c + do 30% premii uznaniowej + premia motywacyjna" Pytanie moje jest czy podstawa nie jest za niska Krok 1: Aby wyliczyć zasiłek chorobowy wypłacany przez ZUS, należy najpierw ustalić swoje dochody z ostatnich 12 miesięcy. Krok 2: Następnie należy obliczyć średnią miesięczną kwotę dochodu. Aby to zrobić, należy podzielić sumę dochodów z ostatnich 12 miesięcy przez 12. Krok 3: Następnie należy obliczyć procentowy udział Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego wyniosła 3.207,11 zł (9.621,33 zł : 3 m-ce). Zasiłek chorobowy za 6 dni czerwca 2021 r. wyniósł 513,12 zgodnie z wyliczeniem: 3.207,11 zł : 30 = 106,90 zł; 106,90 zł x 80% = 85,52 zł (stawka dzienna), 85,52 zł x 6 dni = 513,12 zł. Zleceniobiorca wykonuje umowę zlecenia zawartą na okres od 1 Podstawa wymiaru zasiłku zostanie ustalona od momentu zmiany wymiaru etatu, tj. 1 kwietnia 2020, czyli wyniesie 3600 zł brutto. Zgodnie z nowymi przepisami od 0.10.2020 podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo (czyli po zmianie wymiaru etatu). Pracodawca obniżył wymiar czasu pracy na podstawie ustawy o COVID-19. Do stanu zatrudnienia przy wyliczaniu wpłat na PFRON wlicza się pracowników w rozumieniu Kodeksu pracy, czyli wszelkie osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania i spółdzielczej umowy o pracę. Jednakże, stosownie do art. 21 ust. 5 ustawy o rehabilitacji…, do liczby pracowników nie wlicza się W związku z obniżeniem wymiaru etatu, czas pracy pracownika uległ zmianie i wynosi. 6 godzin i 24 minuty w dobie pracowniczej, zgodnie z wyliczeniem: 8 godzin x 0,8 etatu = 6,4 godzin. 0,4 należy przeliczyć na minuty zatem 0,4 x 60 minut = 24 minuty. Z puli urlopu wypoczynkowego w czerwcu odejmujemy 6,4 godziny urlopu wypoczynkowego. 04Et. Pytanie: Jak wyliczyć płacę na 1/4 etatu, 752,50 zł.? Proszę o podanie na przykładzie. Czy składkę zdrowotną się odlicza od podatku? Pozostało jeszcze 96 % treściAby zobaczyć cały artykuł, zaloguj się lub zamów dostęp. Uzyskaj dostęp do Portalu FK a wraz z nim: Jeśli posiadasz konto - zaloguj się Jeśli nie posiadasz pełnego dostępu do portalu, możesz wykupić dostęp jednorazowy do wybranego dokumentu. PayU » zł netto ( zł brutto) Autor: Mariusz PigulskiSpecjalista w zakresie kadr i płac. Autor licznych opracowań i publikacji z zakresu kadr, rozliczania wynagrodzeń, składek ZUS oraz podatku. W 2022 roku kwota minimalnego wynagrodzenia wynosi 3 010 zł brutto, na jego podstawie ustalona jest również najniższa wysokość świadczeń chorobowych. Jakie podstawy naliczania zasiłku zastosować, gdy pracownik choruje na przełomie roku? Czy świadczenia z tytułu choroby i macierzyństwa zostaną wtedy zwiększone? O tym wymiaru zasiłku chorobowegoMiesięczną wysokość świadczeń chorobowych oblicza się jako od­po­wied­ni procent podstawy wymiaru zasiłku. Podstawa zasiłku to przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika, które było wypłacane przez 12 miesięcy kalendarzowych, poprzedzających powstanie niezdolności. Jeżeli pracownik nie przepracował 12 miesięcy, wówczas przyjmuje się pełne miesiące faktycznego ustalić podstawę wymiaru zasiłku należy przyjąć przychód, który stanowi podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie chorobowe lub wypadkowe, po potrąceniu przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne stanowiących koszt pracownika (13,17%).W przypadku, gdy pracownik nie przepracował jednego pełnego miesiąca kalendarzowego, do ustalenia wymiaru stawki przyjmuje się zgodnie z art. 37 ustawy o świadczeniach pieniężnych ubezpieczenia społecznego w razie choroby i 37 ust. 2 ustawy o świadczeniach pieniężnych ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa:W przypadku, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi:1) wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości;2) wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień;3) kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął żadnego w określonych przypadkach podstawa wymiaru świadczenia chorobowego nie ulegnie zmianie, mówi o tym art. 43 wspomnianej wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe. Wysokość świadczeń chorobowychPracownikowi przysługuje różna wysokość świadczenia w zależności od rodzaju zasiłku o jaki się stara. Wśród świadczeń za okres niezdolności do pracy oraz macierzyństwa wyróżnia się:za wynagrodzenie chorobowe: co najmniej 80% lub 100% podstawy wymiaru zasiłku,zasiłek chorobowy: 80% lub 100% podstawy wymiaru zasiłku,świadczenie rehabilitacyjne: 90 i 75 lub 100% podstawy wymiaru zasiłku,zasiłek macierzyński: 100% i 60% lub 80% podstawy wymiaru zasiłku,zasiłek opiekuńczy: 80% podstawy wymiaru to ZUS jest płatnikiem zasiłków, wówczas tylko przez 33 dni (lub 14 dni w przypadku pracowników powyżej 50. roku życia) to pracodawca wypłaca wynagrodzenie chorobowe. Wtedy wypłatą zasiłków zajmuje się wyłącznie świadczeń chorobowych a płaca minimalnaPodstawa wymiaru zasiłku dla pracownika powinna zostać obliczona na bazie przeciętnego wynagrodzenia z 12 miesięcy poprzedzających miesiąc choroby, jednakże dla celów obliczenia świadczenia chorobowego ustawodawca przewidział pewne minimum. Podstawa wymiaru zasiłku nie może być niższa od kwoty wynagrodzenia minimalnego pracowników, po pomniejszeniu o kwotę odpowiadającą 13,71%.W 2022 roku minimalne wynagrodzenie będzie wynosić 3010 zł. Wzrost wynagrodzenia przełoży się na podwyżkę gwarantowanej podstawy wymiaru świadczeń chorobowych. Pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy ma zapewnione 2597,33 zł [3010 zł - (3010 zł × 13,71%)].W przypadku pracowników, którzy osiągają minimalne wynagrodzenie i są zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy, najniższa wysokość świadczeń chorobowych stanowi wynik proporcjonalnie wyliczonej płacy minimalnej pomniejszonej o 13,71%.Przykład Janina dorabia do emerytury i jest zatrudniona na 1/4 etatu. Z tego tytułu w 2022 roku otrzyma pensję minimalną proporcjonalną do wymiaru czasu pracy, tj. 752,50 zł brutto (3010 zł x 1/4 etatu). Jeśli w ciągu roku dostanie zwolnienie lekarskie, to wysokość świadczeń chorobowych będzie ustalona od podstawy: 752,50 zł - (752,50 x13,71%) = 649,33 zł Choroba pracownika na przełomie roku kalendarzowego a wysokość świadczeń chorobowychJeżeli pracownik jest niezdolny do pracy na przełomie roku kalendarzowego, płatnik świadczenia powinien sprawdzić, czy nie należy podnieść faktycznej podstawy wymiaru świadczenia do nowej kwoty będzie wynosiła podstawa wymiaru zasiłku chorobowego w przypadku choroby pracownika od grudnia 2021 do stycznia 2022 roku, zatrudnionego w oparciu o umowę o pracę i otrzymującego z jej tytułu wynagrodzenie równe minimalnemu wynagrodzeniu?Za grudzień 2021 roku pracownik otrzyma podstawę wymiaru zasiłku chorobowego liczonego od podstawy 2800 zł - (2800 zł x 13,71%), czyli 2416,12 zł, natomiast w styczniu 2022 roku podstawa wymiaru zasiłku chorobowego będzie liczona od kwoty 3010 zł - (3010 zł x 13,71%) czyli 2597,33 wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku w styczniu 2022 r., związanego z przebywaniem na zwolnieniu lekarskim w grudniu 2021 r., nie powoduje podwyższenia podstawy wymiaru tego świadczenia do kwoty najniższej obowiązującej w 2022 roku, dlatego też będzie liczona od podstawy stawki minimalnego wynagrodzenia w 2021 roku, czyli od 2800 zł minimalna i najniższa podstawa świadczeń wyliczana w systemie służy do rozliczania pracowników i ułatwia obliczanie wysokości świadczeń chorobowych zatrudnionym osobom. Pracownikowi, który będzie miał dodaną umowę z wynagrodzeniem określonym jako minimalne zgodnie ze schematem KADRY » UMOWY » DODAJ UMOWĘ » UMOWA O PRACĘ » PODSTAWOWE INFORMACJE,podczas dodawania nieobecności uzupełniona zostanie automatycznie minimalna wysokość świadczeń takiemu rozwiązaniu wynagrodzenie lub zasiłek za czas choroby zostanie poprawnie wyliczone. Pracownicy zachowują prawo do wynagrodzenia za pierwsze 33 dni niezdolności do pracy w ciągu roku kalendarzowego, lub 14 dni - w przypadku osób, które ukończyły 50 rok życia. Niezdolność może być spowodowana chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną. Prawo to dotyczy osób uprawnionych do zasiłku chorobowego. Prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy nabywają, na równi z pracownikami, osoby wykonujące pracę nakładczą i osoby odbywające służbę zastępczą. Inni ubezpieczeni nie mają prawa do tego wynagrodzenia i w związku z tym zasiłek chorobowy przysługuje im od pierwszego dnia niezdolności do to przysługuje za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy i wypłacane jest w wymiarze 80% wynagrodzenia, obliczanego na zasadach stosowanych przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Przy czym nie ma do tego wynagrodzenia zastosowania ograniczenie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego. Jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową, pracownikowi przysługuje od pierwszego dnia zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego, a nie wynagrodzenie przewidziane w Kodeksie 33 dni, bądź 14 dni niezdolności do pracy ustala się sumując okresy niezdolności do pracy osoby ubezpieczonej w ciągu roku kalendarzowego. Bez znaczenia są przerwy pomiędzy tymi okresami oraz ilość pracodawców u których dana osoba pracowała. Dodaje się kolejno przypadające dni choroby, za które wypłacono w danym roku 34/15 dnia niezdolności do pracy pracownikom przysługuje prawo do zasiłku regulujące 14-dniowy okres wynagrodzenia chorobowego osób po 50 roku życia zostały wprowadzone od 1 lutego 2009 r. Jeżeli nieprzerwana niezdolność do pracy przypada na przełomie roku kalendarzowego, a 31 grudnia pracownik ma jeszcze prawo do wynagrodzenia, to od 1 stycznia zachowuję nadal do niego prawo, ale okres 33/14 dni jest od nowa liczony, od 1 stycznia. Natomiast w przypadku, kiedy 31 grudnia pracownik ma prawo do zasiłku chorobowego, to od 1 stycznia nadal przysługuje mu zasiłek chorobowy za okres tej nieprzerwanej niezdolności do zatrudniony od 1 stycznia 2008. na 3/4 etatu był niezdolny do pracy z powodu choroby od 3 do 16 lutego (14dni). Za ten okres wypłacono mu wynagrodzenie. Od 10 marca podjął dodatkową pracę u drugiego pracodawcy, w wymiarze 1/4 etatu. 12 lipca pracownik kolejny raz zachorował, a jego niezdolność do pracy trwała do 1 sierpnia (21 dni). Prawo do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy będzie przysługiwało pracownikowi za łączny okres 33 dni: od 3 do 16 lutego u pierwszego pracodawcy oraz od 12 lipca do 30 lipca u obydwu pracodawców. Natomiast od 31 lipca pracownik będzie miał prawo do zasiłku chorobowego z tytułu obu prawna:Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwaUstawa z dnia 26 czerwca 1974r, Kodeks pracy Opisz nam swój problem i wyślij zapytanie. 3 marca nastąpiła zmiana etatu z 1/2 na cały, a od 7 marca pracownik poszedł na pięciodniowe zwolnienie chorobowe. Jaką przyjąć podstawę do wynagrodzenia chorobowego? – pyta czytelniczka. Jako podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego należnego za marzec trzeba tu przyjąć wynagrodzenie obliczone dla nowego wymiaru czasu pracy, tzn. takie, jakie pracownik by osiągnął, gdyby pracował cały miesiąc, oczywiście po odliczeniu części 13,71 proc. stanowiącej składki społeczne pokrywane przez ubezpieczonego. Nie zawsze z 12 miesięcy Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłków z ubezpieczenia społecznego (dalej podstawa wymiaru) stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone pracownikowi za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jednak w razie modyfikacji umowy o pracę lub innego aktu nawiązującego stosunek pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy (zarówno obniżenie jak i podwyższenie), podstawą tą jest przeciętne miesięczne wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru etatu, jeśli ta zmiana nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy albo w tych 12 miesiącach poprzedzających. Tak stanowi art. 40 ustawy z 25 czerwca 1991 o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2010 r. nr 77, poz. 512 ze zm., dalej ustawa zasiłkowa). Przeliczenie podstawy wymiaru według zmienionego wymiaru czasu pracy stosujemy nawet wówczas, gdy między okresami pobierania świadczeń – tego samego lub innego rodzaju – nie było przerwy lub była ona krótsza niż trzy miesiące. Generalnie, jeśli tak jest, podstawy wymiaru zasiłków się nie ustala na nowo, ale zmiana wymiaru czasu jest tu wyjątkiem od zasady zawartej w art. 43 ustawy zasiłkowej. W jednej sytuacji podstawy wymiaru nie przeliczamy, mimo zmiany wymiaru czasu pracy. Mianowicie wtedy, gdy zaświadczenie lekarskie pracownika obejmuje okres przed tą zmianą i po zmianie etatu. Innymi słowy zmiana etatu następuje już po miesiącu, w którym rozpoczęła się choroba. Za cały okres choroby pracownikowi przysługuje wówczas zasiłek, którego podstawę wymiaru stanowi średnie wynagrodzenie za okres przed zmianą wymiaru czasu pracy. Kiedy przeliczyć Kiedy podstawa wymiaru wymaga przeliczenia z powodu zmiany wymiaru czasu pracy? W dwóch sytuacjach. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ przypadek 1. Jeżeli redukcja/podwyższenie etatu zostało wprowadzone w ciągu miesiąca, a niezdolność do pracy powstała w miesiącu następnym, wówczas podstawę wymiaru stanowi wynagrodzenie pracownika za miesiąc, w którym niezdolność do pracy się zaczęła, czyli za pełny kalendarzowy miesiąc zatrudnienia, następujący po zmianie etatu, po odpowiednim uzupełnieniu. przypadek 2. Gdy zmiana etatu i choroba wystąpiły w jednym miesiącu, wtedy podstawę wymiaru stanowi wynagrodzenie, które ubezpieczony osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy. Drugi przypadek odpowiada sytuacji, o którą pyta czytelnik. Zmiana etatu u pracownika miała bowiem miejsce w marcu i po dacie zmiany warunków pracy pracownik zachorował. Na dwa sposoby Nie wiemy tylko, jakie wynagrodzenie pracownik uzyskuje: stałe miesięczne czy zmienne. Od tego zależy sposób ustalenia i uzupełnienia wynagrodzenia. Przy wynagrodzeniu stałym składniki miesięczne obowiązujące w wysokości po przejściu na cały etat stanowią podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego. Przykładowo, jeśli w ślad za zwiększeniem wymiaru czasu pracy poszła podwyżka wynagrodzenia z 1200 zł do 2000 zł, to podstawą wymiaru będzie nowa kwota 2000 zł, po odjęciu 13,71 proc. wynagrodzenia. Przy wynagrodzeniu miesięcznym zmiennym zapominamy o wynagrodzeniu sprzed zmiany etatu, ustalając podstawę wynagrodzenia chorobowego. Nasz pracownik zachorował 7 marca, a od 3 marca pracuje w pełnym wymiarze godzin. W nowym wymiarze czasu pracy pracownik przepracuje 21 dni, za które uzyska wynagrodzenie, załóżmy 1655,30 zł, już po pomniejszeniu o składki na ubezpieczenia społeczne. W marcu obowiązują 23 dni robocze (przy rozkładzie czasu pracy od poniedziałku do piątku po osiem godzin, z wolną sobotą). Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowi uzupełnione wynagrodzenie za marzec w wysokości 1812,95 zł ([1655,30 zł : 21 dni przepracowanych] x 23 dni robocze). Czytaj więcej w serwisie o: Zasiłek i wynagrodzenie chorobowe pracownika Czas pracy » Systemy czasu pracy Podstawa zasiłku chorobowego w przypadku zmiany wymiaru etatu „Tarcza antykryzysowa” Podstawa zasiłku chorobowego w przypadku zmiany wymiaru etatu powinna zostać ustalona na nowo. Zatem jeśli mamy do czynienia ze: zmianą wymiaru etatu oraz niezdolnością do pracy spowodowaną chorobą, pracodawca, a tym samym dział kadrowo-płacowy musi bezsprzecznie ustalić na nowo podstawę wymiaru zasiłku. Zgodnie z art. 15 g ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych pracodawca, u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19 może skorzystać ze świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, wypłacanych ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, czyli przede wszystkim z dofinansowania do wynagrodzeń pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy w następstwie wystąpienia COVID-19. Zmiana wymiaru etatu niezależnie od powodu tej zmiany, co do zasady wymaga obliczenia nowej podstawy wynagrodzenia/zasiłku chorobowego pod warunkiem wystąpienia niezdolności do pracy pracownika spowodowanej chorobą. Nowe przepisy Zmiany przepisów obowiązują od 9 października 2020 r. Kiedy ZUS albo płatnik składek przeliczą podstawę wymiaru zasiłku Nowe przepisy dotyczą osób, którym pracodawca: obniżył wymiar czasu pracy na podstawie ustawy o COVID-19 wprowadził na podstawie ustawy o COVID-19 mniej korzystne warunki zatrudnienia niż wynikające z umów o pracę. Gdy tym osobom ustala się podstawę wymiaru świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przyjmuje się podstawę wymiaru zasiłku sprzed zmiany czasu pracy, jeżeli: pracodawca obniżył wymiar czasu pracy lub wprowadził mniej korzystne warunki zatrudnienia w okresie wcześniej pobieranego zasiłku oraz między okresami pobierania wcześniejszego i kolejnego zasiłku nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż trzy miesiące kalendarzowe. Wobec tych osób nie stosuje się bowiem art. 40 ustawy zasiłkowej. Przepis ten przewiduje, że w razie zmiany wymiaru czasu pracy: w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy albo w okresie 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających powstanie niezdolności do pracy podstawę wymiaru zasiłku ustala się wyłącznie na podstawie wynagrodzenia ustalonego dla nowego wymiaru czasu pracy. To oznacza, że dla tych osób podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo. Przyjmuje się dla nich podstawę wymiaru obliczoną dla wcześniejszego zasiłku. Te osoby mogą zatem wystąpić o przeliczenie już wypłaconych zasiłków. Mają do tego prawo, jeżeli świadczenia te obliczono na podstawie nowego wynagrodzenia, obniżonego w związku z COVID-19, i wypłacono zasiłek na podstawie dotychczasowych przepisów niższy niż zasiłek ustalony zgodnie z nowymi przepisami. Przeliczenie podstawy wymiaru zasiłku – na wniosek świadczeniobiorcy Aby można było przeliczyć podstawę wymiaru świadczeń, świadczeniobiorca musi złożyć wniosek. Wniosek powinien złożyć do: pracodawcy – jeśli jest on uprawniony do wypłaty zasiłków swoim pracownikom, ZUS – jeśli zasiłek wypłacał ZUS, gdyż pracodawca nie jest uprawniony do wypłaty zasiłków swoim pracownikom. Nie ma sformalizowanego wzoru wniosku. Wystarczy, żeby świadczeniobiorca napisał, że występuje o przeliczenie wcześniej wypłaconego zasiłku, niższego w związku z obniżonym wymiarem czasu pracy. Jeżeli zasiłek wypłaca ZUS, wniosek taki może być złożony na portalu PUE ZUS przy wykorzystaniu wniosku ZAS-58 Skarga/Wniosek świadczeniobiorcy/ płatnika składek w sprawie świadczeń z tytułu choroby, macierzyństwa lub zasiłku pogrzebowego. Instrukcja ZUS. Potrzebne będzie także potwierdzenie od pracodawcy, że obniżenie wymiaru czasu pracy nastąpiło na podstawie przepisów ustawy o COVID-19. Wniosek może być także złożony do pracodawcy, który powinien niezwłocznie przekazać ten wniosek do ZUS. W tym celu na portalu PUE ZUS może również skorzystać z formularza ZAS-58, dołączając do niego skan wniosku. źródło: ZUS Czasowa niezdolność do pracy Uzyskanie przez pracownika orzeczenia o czasowej niezdolności do pracy powoduje po stronie pracodawcy konieczność ustalenia tzw. podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego lub zasiłku chorobowego czyli wynagrodzenia, które stanowi bazę do dalszych obliczeń związanych z ustaleniem wysokości należnego pracownikowi wynagrodzenia/zasiłku chorobowego. Przez pierwsze 33 dni niezdolności do pracy pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe wypłacane ze środków pracodawcy. Jeśli pracownik ukończy 50 rok życia, przysługuje mu wynagrodzenie chorobowe wypłacane ze środków pracodawcy od nowego roku kalendarzowego następującego po roku, w którym pracownik osiągnął 50 rok życia już tylko przez pierwsze 14 dni niezdolności do pracy. Jeśli niezdolność do pracy trwa dłużej niż 33/14 dni, od 34/15 dnia choroby, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy wypłacany z ubezpieczenia chorobowego. Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego Co do zasady zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego społecznego w razie choroby i macierzyństwa – podstawę wymiaru wynagrodzenia/zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Art. 36. ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego społecznego w razie choroby i macierzyństwa Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi jedna trzydziesta część wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru zasiłku. Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie, którego powstała niezdolność do pracy. Podstawa zasiłku chorobowego w przypadku zmiany wymiaru etatu – przykłady Podstawa zasiłku chorobowego w przypadku zmiany wymiaru etatu oraz wystąpienia niezdolności do pracy wymaga w większości przypadków ustalenia jej na nowo. Jeśli pracownik jest zatrudniony krócej niż 12 miesięcy, podstawę wymiaru zasiłku ustala się z okresu zatrudnienia. Nie mniej podstawa wymiaru zasiłku ustalana jest jako średnia z miesięcy przepracowanych, co dla wyjaśnienia rozjaśnia przykład 1. Przykład 1 Załóżmy, że pracownik jest zatrudniony od 01 stycznia 2020 r. W dniu 2 lipca 2020 r. otrzymał orzeczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do wykonywania pracy wystawione na okres od 2 lipca 2020 r. do 15 lipca 2020 r. Wynagrodzenie pracownika ustalone jest w stałej wysokości, tj. 3000 zł brutto. Należy dodać, że pracownik nie chorował wcześniej, a jego wynagrodzenie utrzymuje się na tym samym poziomie od momentu wymiaru wynagrodzenia chorobowego wynosi 3000zł brutto, zgodnie z wyliczeniem: (3000 zł x 6 miesięcy od stycznia do czerwca 2020) : 6 miesięcy zatrudnienia = 3000zł brutto Z pewnością, w praktyce zawodowej można spotkać się z wieloma sytuacjami odmiennymi niż te wskazane w przykładzie nr 1. Zmiana wymiaru etatu może nastąpić nie tylko z pierwszym dniem miesiąca, ale również w trakcie miesiąca, a nawet podczas niezdolności do pracy pracownika. Zmiana wymiaru czasu pracy w miesiącu powstania niezdolności do pracy lub w okresie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność Art. 40. ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego społecznego w razie choroby i macierzyństwa [Zmiana umowy o pracę] W razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w miesiącach, o których mowa w art. 36. W trakcie trwającego stosunku pracy może nastąpić zmiana wymiaru etatu. Zmiana wymiaru etatu może nastąpić na wniosek pracownika. Pracodawcy również korzystają z możliwości zmniejszenia wymiaru etatów w wyniku zawarcia porozumienia z pracownikami w celu przeciwdziałania skutkom pandemii. Zmiana wymiaru etatu pracownika musi być odnotowana w systemie kadrowo-płacowym. Niewątpliwie można to zrobić w prosty i szybki sposób korzystając z odpowiedniego programu. Zobacz tutaj: iPersonel Zgodnie z przepisami ww ustawy, jeżeli w miesiącu powstania niezdolności do pracy lub w okresie 12 miesięcy poprzedzających tę niezdolność, nastąpiła zmiana wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy (patrz art. 40 ustawy). Przykład 2 Pracownikowi zatrudnionemu na cały etat od 2018 r. zmieniono wymiar czasu pracy na 0,8 etatu od dnia 1 lutego 2020 r. Pracownik zachorował w kwietniu 2020 r. Podstawę wymiaru przysługującego mu świadczenia chorobowego trzeba wyliczyć w oparciu o przeciętne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia po zmianie etatu, czyli za 2 miesiące od lutego do marca 2020 r. Przykład 3 Pracownik jest zatrudniony w zakładzie pracy od 1 maja 2019 r. na czas nieokreślony. Wysokość wynagrodzenia pracownika wynosi 3000 zł brutto. W dniu 1 marca 2020 r. nastąpiła zmiana jego wymiaru etatu z pełnego etatu na 0,8 etatu a mimo to wysokość wynagrodzenia została zwiększona do kwoty: 3400zł brutto. Pracownik przedłożył do pracodawcy orzeczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do wykonywania pracy od 18 kwietnia 2020 r. Podstawa wymiaru zasiłku zostanie ustalona od momentu zmiany wymiaru etatu, tj. 1 marca 2020, czyli wyniesie 3400 zł brutto. Wprowadzenie zmiany wymiaru etatu do systemu kadrowo-płacowego sprawia, że podstawa wymiaru wynagrodzenia/zasiłku chorobowego zostaje ustalona zgodnie z przepisami. Podstawa wymiaru zasiłku ustalana jest od momentu zmiany wymiaru etatu niezależnie od tego czy wymiar etatu jest zwiększany lub zmniejszany i niezależnie od tego czy wysokość wynagrodzenia wzrasta bądź maleje. Przykład 4 Pracownik jest zatrudniony w zakładzie pracy od 1 listopada 2019 r. na czas nieokreślony. Wysokość wynagrodzenia pracownika wynosi 4500 zł brutto. W dniu 1 kwietnia 2020 r. na podstawie rozwiązań tarczy antykryzysowej pracodawca zmniejszył pracownikom wymiar etatu z całego wymiaru do 0,8 etatu. W związku ze zmniejszeniem wymiaru etatu, wysokość wynagrodzenia została proporcjonalnie pomniejszona do kwoty: 3600 zł brutto. Pracownik przedłożył do pracodawcy orzeczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do wykonywania pracy od 18 kwietnia 2020 r. Podstawa wymiaru zasiłku zostanie ustalona od momentu zmiany wymiaru etatu, tj. 1 kwietnia 2020, czyli wyniesie 3600 zł brutto. Zgodnie z nowymi przepisami od podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo (czyli po zmianie wymiaru etatu). Pracodawca obniżył wymiar czasu pracy na podstawie ustawy o COVID-19. W takim przypadku przyjmuje się podstawę wymiaru zasiłku sprzed zmiany czasu pracy, jeżeli: pracodawca obniżył wymiar czasu pracy lub wprowadził mniej korzystne warunki zatrudnienia w okresie wcześniej pobieranego zasiłku. Zmiana wymiaru etatu może również nastąpić w trakcie miesiąca kalendarzowego, tj. nie od pierwszego dnia miesiąca. Jeżeli zmiana wymiaru czasu pracy nastąpiła w miesiącu niezdolności do pracy, lecz przed powstaniem tej niezdolności, podstawę wymiaru świadczenia stanowi uzupełnione wynagrodzenie za ten miesiąc. Przykład 5 Zatrudnionemu zmieniono wymiar czasu pracy od 19 kwietnia 2020 r., a niezdolność do pracy przypadała od 25 do 27 kwietnia 2020 r. Podstawę wymiaru należnego mu świadczenia stanowi uzupełnione wynagrodzenie za kwiecień 2020 r. Zmiana wymiaru etatu podczas niezdolności do pracy Zmiana wymiaru czasu pracy w trakcie niezdolności do pracy, w miesiącu późniejszym niż miesiąc powstania niezdolności do pracy, nie ma wpływu na ustaloną podstawę wymiaru zasiłku. Dla wyjaśnienia przedstawiam dwa przykłady poniżej: Przykład 6 Pracownik jest zatrudniony w zakładzie pracy od 01 grudnia 2019 r. na czas nieokreślony. Wysokość wynagrodzenia pracownika wynosi 7000 zł brutto. W dniu 7 lipca 2020 r. nastąpiła zmiana jego wymiaru etatu z 0,5 na pełen etat a wysokość wynagrodzenia została proporcjonalnie zwiększona do kwoty: 14000 zł brutto. Pracownik choruje nieprzerwanie od 1 czerwca 2020 r. Zmiana wymiaru czasu pracy w trakcie niezdolności do pracy, w miesiącu późniejszym niż miesiąc powstania niezdolności do pracy, nie ma wpływu na ustaloną podstawę wymiaru zasiłku. Przykład 7 Pracownica jest nieobecna w pracy z powodu choroby od 10 marca 2020 r. do 15 kwietnia 2020 r. Od dnia 6 kwietnia w zakładzie zawarto porozumienie o objęciu wszystkich pracowników obniżonym wymiarem czasu pracy o 20% (tarcza antykryzysowa). W wyniku wprowadzonych zmian pracownica: – do 5 kwietnia 2020 r. była zatrudniona w pełnym wymiarze etatu, a jej wynagrodzenie wynosiło 4000 zł – od 6 kwietnia 2020 r. pracownica jest zatrudniona w wymiarze 0,8 etatu, a jej wynagrodzenie wynosi 3200 zł. Podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas choroby, stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres od marca 2019 r. do lutego 2020 r. Zmiana wymiaru etatu pozostaje bez wpływu na ustaloną podstawę wymiaru świadczeń chorobowych, ponieważ nie została ona wprowadzona w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy lub w miesiącach przyjętych do ustalenia podstawy. Przykład 8 Pracownikowi 9 stycznia 2020 r. zmieniono wymiar czasu pracy z 0,5 etatu na pełny wymiar. Wynagrodzenie pracownika składa się z pensji zasadniczej w wysokości 2800 zł oraz wynagrodzenia prowizyjnego pomniejszanego proporcjonalnie za czas niezdolności do pracy. W styczniu 2020 r. wysokość wynagrodzenia prowizyjnego wyniosła 537,75 zł. Pracownik był niezdolny do pracy od 20 do 25 stycznia 2020 r. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego stanowiło uzupełnione wynagrodzenie za styczeń 2020 r. Wysokość wynagrodzenia chorobowego obliczono w następujący sposób: Krok 1. Uzupełnienie wynagrodzenia w stałej stawce miesięcznej poprzez przyjęcie wynagrodzenia określonego w umowie o pracę: 2800 zł x 13,71% = 383,88 zł, 2800 zł – 383,88 zł = 2416,12 zł. Krok 2. Uzupełnienie wynagrodzenia ze zmiennych składników wynagrodzenia: 537,75 zł : 17 dni przepracowanych x 21 dni do przepracowania = 664,28 zł, 664,28 zł x 13,71% = 91,07 zł, 664,28 zł – 91,07 zł = 573,21 zł. Wysokość wynagrodzenia chorobowego: 2416,12 zł + 573,21 zł = 2989,33 zł (podstawa wymiaru wynagrodzenia chorobowego), 2989,33 zł x 80% : 30 dni = 79,72 zł, 79,72 zł x 6 dni = 478,32 zł. Jednak nie każda zmiana wymiaru czasu pracy powoduje konieczność ustalenia podstawy wymiaru zasiłku na nowo. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 20 stycznia 2016 r., sygn. akt II UK 206/15, zmiana wymiaru czasu pracy mająca miejsce w trakcie pobierania zasiłku chorobowego z racji nieprzerwanej niezdolności do pracy nie powoduje ustalenia nowej podstawy wymiaru dla obliczenia zasiłku macierzyńskiego, do którego prawo powstało bezpośrednio po zasiłku chorobowym. Stanowi ją podstawa wymiaru wcześniej należnego zasiłku chorobowego. Przepis art. 40 ww ustawy nie ma zastosowania, jeśli zmiana etatu nastąpi w trakcie nieprzerwanego pobierania zasiłków tego samego lub innego rodzaju (art. 43 Wynagrodzenie po zmianie czasu pracy zostanie więc wliczone do podstawy wymiaru zasiłku tylko pod warunkiem, że w miesiącu, w którym pracownik zachorował i w którym nastąpiła zmiana etatu, przepracował w nowym wymiarze co najmniej 1 dzień (nastąpiła przerwa w niezdolności do pracy). Uwaga! Zgodnie z informacją udzieloną przez ZUS: Pytanie: Pracownica choruje nieprzerwanie od do teraz. Od nastąpiła zmiana wymiaru etatu pracownicy. Czy podstawa wymiar zasiłku chorobowego powinna być naliczona odrębnie za (średnia z 12 miesięcy poprzedzających niezdolność do pracy) i odrębnie za czas od (od zmiany wymiaru etatu)? Odpowiedź ZUS: W razie zmiany umowy o pracę polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy lub w okresie 12 miesięcy kalendarzowych przed miesiącem, w którym powstała niezdolność do pracy. W opisanym przypadku za zasiłek powinien być wypłacony z poprzedniego etatu, natomiast od już z nowego. § Art. 43. ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego społecznego w razie choroby i macierzyństwa Brak przerwy między zasiłkami a podstawa wymiaru Podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy albo przerwa była krótsza niż 3 miesiące kalendarzowe. § Martwisz się o poprawne naliczenie listy płac, wysyłkę PIT-ów i porządek w aktach? Spokojnie, pomoc już nadciąga! Artykuł powstał we współpracy z iPersonel

jak wyliczyć chorobowe na 3 4 etatu